VOORWOORD
Winnen én verliezen doen we samen
'Collectief winnen maakt me trots op iedereen die zich met hart en ziel inzet voor onze sport'
Winnen en verliezen, het kan op alle mogelijke manieren. Je kunt 'overtuigend winnen', zoals TeamNL Korfbal afgelopen seizoen deed in de WK-finale tegen Taiwan. De blijdschap was er na maanden van voorbereiding niet minder om. In diezelfde finale lieten de Taiwanezen zien wat 'verliezend winnen' is. Voor hen was de finaleplek in eigen land al winst op zich en ze waren na afloop van de wedstrijd dan ook heel trots en dankbaar.
In april van dit jaar zagen we PKC/Vertom 'nipt winnen' in een bloedstollende Korfbal League-finale in een uitverkocht Rotterdam Ahoy. Bij nipt winnen hoort veel emotie: ontlading, euforie en tranen van geluk. De toeschouwer mag meegenieten van de puurheid hiervan.
Als korfbalsport gaven we afgelopen seizoen een demonstratie van 'collectief winnen', met uitverkochte evenementen, stijgende ledencijfers en bovenal veel sportplezier, persoonlijke groei en maatschappelijke impact. Collectief winnen brengt ons de meeste voldoening. Het maakt ons trots op iedereen die zich met hart en ziel inzet voor de sport. Het is een prachtig voorbeeld van 'winnen doen we samen'.
'Juist in tijden van verlies, is de korfbalvereniging misschien wel op haar sterkst.'
En dan verliezen. Ook dat doe je samen. Mijn eerste korfbaljaar, in de D2 van korfbalvereniging Rust Roest, heb ik alleen maar verloren. Maar doordat we het samen deden, had ik met mijn teamgenootjes toch de grootste lol. Want korfbal verbindt, of je nu wint of verliest.
Het afgelopen jaar hebben we veel vormen van verlies gezien. We zagen 'zuur verlies', 'ruim verlies' en 'leerzaam verlies', met alle emoties die daarbij hoorden. Er was teleurstelling, verdriet, misschien zelfs wel boosheid. En dat mag, want sport is emotie.
Helaas hebben we ook vormen van verlies gezien die elke verloren wedstrijd in perspectief plaatsten. Een boegbeeld van onze sport, waar we afscheid van moesten nemen. Een tiener die veel te vroeg het leven liet bij een noodlottig ongeval. Een jong korfbalgezin dat hun pasgeboren baby verloor. Dit zijn de verliezen die met geen pen te beschrijven zijn.
In tijden van verlies hebben we elkaar hard nodig. Juist dan is de korfbalvereniging misschien wel op z'n sterkst. We delen als korfballers veel meer dan alleen een passie voor de sport. We zijn er voor elkaar, als we winnen én als we verliezen. De vereniging is een plek waar je nooit alleen bent en waar saamhorigheid vanzelfsprekend is. Een collega zei het laatst zo mooi: "De korfbalvereniging was altijd mijn tweede thuis."
Dit jaarverslag blikt vooral terug op hoogtepunten, op de momenten waarin we als sport collectief wonnen. Natuurlijk zijn we trots op die momenten. Maar laten we de momenten waarop we er als korfballers waren voor de mensen die verloren vooral niet vergeten. Dát de kracht van de korfbalsport en het verenigingsleven. En dát is waar we misschien wel het meest trots op zijn.
Namens het bondsbestuur van het KNKV,
Irene van Rijsewijk, voorzitter bondsbestuur